In de Skille van november stond te lezen dat we er in Broeksterwâld ineens maar liefst 3 AED’s bij hebben. N.a.v. spontaan opgezette acties van de kaatsvereniging was er zoveel geld beschikbaar dat de kaatsvereniging nu een AED heeft, en dat men het overgebleven geld heeft geschonken aan Dorpsbelang. Die heeft nu dus eindelijk eens Lees verder
Maandelijks archief: november 2015
Foutje: niet bedankt!!!
Afgelopen donderdag was er in Dokkum een lezing met als onderwerp: Bouwstijlen in Dokkum. Voorafgaande aan deze lezing zou ook het boekje met dezelfde benaming worden gepresenteerd. Voor de gemiddelde Nederlander is dit natuurlijk een onderwerp om bij in slaap te vallen, maar het is nu eenmaal mijn vakgebied en ook mijn Lees verder
Geknipt (en geschoren).
Jaren geleden kocht ik in Zwaagwesteinde een partij zwart geglazuurde dakpannen. Ze lagen nog op het dak, en het was alsof ze net uit de fabriek waren gekomen: het glazuur was werkelijk 100% gaaf, en dat gebeurt echt niet vaak. Toen we ze later gingen over stapelen zagen we dat alle pannen in de rechterbovenhoek waren beschadigd. Alle pannen misten een stukje. En dat was opzettelijk gedaan om ze te pas te maken op de panlat. De panlatten waren dus op het dak gespijkerd voordat men wist wat de dekkende werking was van de pannen. En wat toen wel vaker gebeurde is hier toen ook toegepast, men knipte gewoon met een knijptang overal een stukje af. En dat was toen geen probleem omdat de manuren niet duur waren (Het ging hier om pannen van ruim 100 jaar oud). De verkopende partij wilde natuurlijk van niets weten, wat ook wel te begrijpen was, en het werd een financiële zeperd. Vanaf dat moment kopen wij zo weinig mogelijk nog pannen die op het dak liggen Een paar weken geleden gebeurde vrijwel iets soortgelijks. Een dakdekker-bedrijf belde over een partij pannen op een Jugendstil pandje in Drachten. Prachtige Friese golfpannen en het glazuur was bijna 100%. Ik had op dat moment geen tijd om snel even naar Drachten te rijden, en heb het pand bekeken met Streetvieuw. Tja, oude bouwmaterialen maar wel met moderne middelen. En de man had gelijk: het was het neusje van de zalm. Toen ik ze een paar dagen later op wilde laden zag ik meteen wat er fout was: alle pannen waren geknipt. Om ze te pas te maken op de panlatten waren ze werkelijk allemaal met de knijptang te pas geknipt! En dat is voor ons heel moeilijk te verkopen omdat we nu een klant moeten vinden die bereid is om de pannen net als op het vorige dak weer te pas te leggen. En dat valt echt niet mee! 1200 perfecte pannen maar allemaal met een tekortkoming. Deze week gebeurde het weer. Dit keer met pannen die ik van een collega had gekocht. Keurig rechtop gestapeld in ijzeren rekken. Perfect. Totdat ik deze week een deel moest gebruiken voor een klant. En pas toen zag ik wat er mis was: een deel was geknipt. En dat was gewoon niet te zien toen ze nog in de rekken stonden. Gelukkig was mijn collega mans genoeg om deze fout toe te geven en te herstellen. Ook hij had ze op het dak gekocht, en de verkopende partij had ze voor hem in de rekken gezet. Hij wist het niet eens. Dit keer viel de strop mee, alleen een paar uurtjes extra werk en een hoop puin. In de beide voorgaande voorbeelden waren de pannen geknipt en ik geschoren!
Kloosterwoning?
Vorige week moest ik dakpannen laden bij een klein arbeidershuisje in de buurt van Damwâld. Het was een oud klein woninkje, en bij nader inzien bleek het ook nog eens een dubbele woning te zijn. Op een gegeven moment kwam de bewoonster bij mij met de vraag of ik een inschatting kon maken omtrent de ouderdom van de woning. Zij hadden het geheel gekocht en waren nu van plan om er een verbouwing op los te laten, en hadden daarom een plan ingediend bij de gemeente. Daar kregen ze te horen dat het “ een originele kloosterwoning was” , mogelijk van klooster Claerkamp bij
Rinsumageast. Nu had ik het woninkje al pratende even bekeken, en ik kon er niets anders van maken dan dat het pand ongeveer 200 jaar oud was. Bovendien was er vrijwel niets meer origineel aan, want het linker gedeelte bestond nog uit rode baksteen, en het rechterdeel was geheel bepleisterd met een witte stuclaag. Aan de linkerkant zaten ramen met een roedeverdeling, en rechts witte kuststof kozijnen! Maar wat nog het meest opvallende is aan dit verhaal is het feit dat klooster Claerkamp zo rond 1580 werd afgebroken! En bovendien, ik heb nog nooit gehoord van het woningtype “ Kloosterwoning”. Natuurlijk heb ik even op internet gezocht, en inderdaad, er bestaan toch woningen van het type “kloosterwoning”. Alleen staan deze genoemd en afgebeeld in brochures van bouwbedrijven die nieuwe woningen aanbieden in nieuwbouwwijken. Nu ben ik een fanatiek tegenstander van welstandscommissie Hûs en Hiem, en twijfel ik geregeld aan de kennis en kundigheden van de ambtenaren op de afdeling Bouwen en Wonen. En geregeld wordt ik dan weer gesterkt in mijn mening dat een gemeentebestuur best kan functioneren zonder Hûs en Hiem. Maar dan moet er dus wel genoeg kundigheid in huis zijn om zelf bouwplannen te kunnen beoordelen. En tja, als ik daar dan zelf weer eens voor de balie sta, en geholpen wordt door wat ingehuurd personeel, dan weet ik wat mij (weer) te wachten staat.