De copijbus

Vorige week kwam ik een stukje nostalgie tegen:  de “oude” groene  copijbus van de dorpskrant die voorheen in de hal van de Pipegael hing. Echt oud is het ding natuurlijk niet, want zo lang is het nog niet geleden, en versleten is hij ook niet want er werd maar amper gebruik van gemaakt. Ik kan mij nog goed herinneren hoe ik iedere maand vlak voor de maandelijkse redactievergadering naar de copijbus reed om de ingekomen stukken op te halen zodat we die konden lezen en beoordelen in de vergadering. Maar bijna iedere maand was het weer een teleurstelling. Er zat eigenlijk altijd wel wat in, maar de inhoud had bijzonder weinig met de dorpskrant te maken: bierviltjes, punaises, boekjes van de toneelvoorstellingen, kauwgum en brievenbus 41x28,5oude mededelingen van het mededelingenbord naast de copijbus. Jarenlang heb ik deze bijna nutteloze rit gemaakt. Op een gegeven moment is het besluit genomen om de bus maar te verwijderen omdat er toch al niks meer in kwam, en de vaste leveranciers van kopij dit eigenlijk allemaal al via de mail deden. Enige tijd geleden gaf Gosse Minnema aan om te stoppen met zijn maandelijkse inbreng. Vele jaren was hij vaste leverancier van een paar pagina’s tekst in deze dorpskrant. Niet iedereen was ervan gecharmeerd, maar toch werd het wel door vrijwel iedereen gelezen. Het was eigenlijk net zo als met de Story en de Privé bij de huisarts en de tandarts: Niemand leest ze, maar iedereen weet wat er in staat!  Maar het was jarenlang een vast gegeven voor de redactie. Nu heeft deze redactie de moeilijke opgave om hiervoor iets in de plaats te stellen. Maar het is al zo moeilijk om voldoende materiaal te vinden, en vrijwel alles is de revue al eens gepasseerd: uitleg over de straatnamen, de ins en outs van de verenigingen en veel bedrijven, het Leefbaarheidsproject en ga zo maar door. Soms krijg ik onderweg wel eens te horen dat de nieuwswaarde van De Skille niet al te hoog was. En soms denk ik daar zelf ook zo over, want als ik weer eens een kleurplaat of een grote puzzel zie in De Skille weet ik wel voldoende: er was weer te weinig copij en dus moest er noodgedwongen bladvulling komen. En eigenlijk is dat vreemd, want als ik op woensdagochtend bij de viswagen naast De Wel sta vraag ik mij heel vaak af wie al die mensen zijn die hun kroost van school halen. Blijkbaar komen er toch nog geregeld nieuwe inwoners in Broeksterwâld, en het kan toch niet zo zijn dat al die (veelal jonge) mensen als grijze muizen leven. Ergens moeten toch wel mensen zijn die hun kop/hoofd boven het maaiveld durven te steken?  Vreemde voorvallen, leuke anekdotes,  gedichten, verhalen, aparte hobby’s  enz enz. De mogelijkheden zijn legio, alleen moet het even op papier. Hopelijk zijn er mensen die na het lezen van dit  artikeltje een enorme aandrang krijgen om de redactie te helpen. Toen de Skille een poos geleden een beroep deed op de bevolking om een financiële bijdrage te leveren omdat de bodem van de geldbuidel in zicht was, kwam er veel geld binnen: een bewijs dat men de Skille wil behouden voor het dorp. Nu nog copij inleveren, en alles komt goed.