Ons opslagterrein is zo ingedeeld dat overal rijbanen tussen de opgeslagen goederen liggen, variërend van 3,5 tot 4 meter breed.
Een vrachtauto is ongeveer 2,50 meter breed zodat er ten alle tijden aan weerszijden een marge is van 50 tot 75 cm.
Enige tijd geleden had een klant zijn aanhanger volgeladen met stenen en wilde met zijn zeer zwaar beladen aanhanger achteruitrijden naar een gedeelte van het opslagterrein waar meer ruimte was om te keren.

Toen hij in zijn auto stapte zei hij lacherig dat achteruitrijden met een aanhanger zeker niet zijn sterkste punt was, waarop ik hem aanbood om dat dan maar voor hem te doen.
Met een wuivend handgebaar sloeg hij dit aanbod af: het moest toch te doen zijn?
Zelf liep ik alvast naar ons kantoortje om een factuur uit te schrijven, toen ik plotseling een luid krakend geluid hoorde, en direct daarop het geluid van vallende dakpannen!
De man sprong geschrokken uit zijn auto, maar hervond al heel snel zijn positieven.
Ons terrein was niet geschikt voor zoiets, was chaotisch en onoverzichtelijk!

Lees verder →

Afgelopen week had ik weer eens trammelant met een klant.
Weer eens ja!
Het komt n.l. steeds meer voor dat er onenigheid ontstaat met klanten.
Eerst was ik nog bang dat de fout bij mijzelf gezocht moest worden, maar uit gesprekken met collegae blijkt dat dit een tendens is die niet alleen bij mij voorkomt.
Ik zal u het voorval van deze week eens voorleggen.
Een klant koopt bij mij 300 gebruikte dakpannen.
Hij wil ze zelf ophalen, en omdat hij maar een klein aanhangertje heeft, moet hij twee keer een rit maken.

Omdat ikzelf andere dingen te doen had ging hij ze zelf opladen.
Na ongeveer een kwartiertje was hij hier mee klaar, meldde zich bij mij en vertrok vervolgens met de helft van het benodigde aantal pannen, 150 stuks.
Later die ochtend kwam hij weer om de andere helft, en meldde zich vervolgens weer bij mij.

Lees verder →