Hoewel ik niet helemaal verrukt ben van het Nederlandse koningshuis, deed prinses Máxima onlangs een uitspraak die de aanleiding was voor mijn stelling: De echte Broekster bestaat niet!
Prinses Máxima zei n.l.: de echte Nederlander bestaat niet.
Lees verder
Een miskoop, of verminderde meeropbrengst?
Een ervaring rijker, en een illusie armer?
Voorbeeldje: zo in de loop der jaren zijn wij er achter gekomen dat dakpannen welke ooit op een kippen of varkensmesterij hebben gelegen, veel minder geschikt zijn voor hergebruik.
Doordat ze jarenlang zeer hoge concentraties ammoniak hebben geabsorbeerd zijn ze broos geworden.
Datzelfde idee heb je met dakpannen die op de Waddeneilanden zijn gebruikt: deze pannen hebben generaties lang te veel zout opgenomen, (hetzelfde in de kustgebieden, maar dan in mindere mate). Zout gaat een verbinding aan met de mineralen in de dakpan.
Bij het sorteren gaan dan ook grote aantallen verloren.
Maar er blijft natuurlijk altijd een gedeelte over wat wél goed is, en dan meestal de inkoopwaarde wel weer dekt.
De eerste keren dat ons dit overkwam was het wel degelijk een miskoop, maar daarna een kwestie van inschatten en ervaring.
Of wij dan nooit een echte miskoop hebben?
Wanneer is nu iets een miskoop, en wanneer is het nu moeilijke handel?
Is een miskoop altijd verliesgevend, of heeft het een lagere meeropbrengst?
Enkele voorbeelden.
Eind jaren zeventig was er een levendige handel in munten: Wilhelmina en Juliana geld, VOC en provinciale munten etc.
Iedere week steeg de prijs.
De waarde van munten en papiergeld hangt af van de kwaliteit en het jaar van uitgifte.
Omdat er van sommige jaartallen zeer weinig zijn gemaakt, zijn deze dus een stuk duurder.
Zo ook de rijksdaalders van 1969 met muntmeesterteken visje.
Deze waren toen per stuk f 2,50 waard (nominale waarde), maar werden op een gegeven moment verhandeld voor f 37,50.
Vandaag de dag draait alles om geld: alles moet snel, en het horloge bepaalt het ritme.
Maar vroeger was dat al niet anders.
Een goed voorbeeld hiervan was de boerin die de helft van de thee/koffie in het kopje goot, en de andere helft in het schoteltje zodat alles sneller afkoelde!
Het tijdperk van dat soort boeren is gelukkig voorbij.
Of toch niet?
Enige tijd geleden moest ik een bestelling afleveren op een adres diep in de provincie Groningen, dicht tegen de Duitse grens.
Toen ik het erf opreed, zag ik vanuit de cabine dat de boer met zijn gezin in de bijkeuken zat te koffiedrinken.