Nou breekt mijn klomp!

Een vast onderdeel van mijn website heb ik “Op klompen door de Broek” genoemd. Ten eerste omdat ik dat een leuke kopregel vind, en ten tweede omdat ik vrijwel de hele dag op klompen loop. Niet vanwege algehele armoede, want klompen zijn vandaag de dag duurder dan schoenen. Nu weegt dat prijsverschil niet op tegen de voordelen. Zo is het krambandenvoor mij werkschoeisel, krijg ik er geen zweetvoeten in en is het beter voor de houding van het lichaam. Deze week brak het bovenstuk van de klomp ineens doormidden tot aan de punt van de klomp. Nu heb ik altijd een kaartje met klompenkrammen (krambanden)  liggen, en ik heb dan ook direct een kram over de klomp geslagen. Zo kan ik de klomp gewoon verder gebruiken totdat deze doorgesleten is. Zo’n gescheurde klomp weggooien is natuurlijk onzin omdat de onderkant nog gewoon (water)dicht is. Bovendien zitten de twee delen met zo’n kram zo stijf tegen elkaar dat het niet meer mogelijk is om het vel er tussen te krijgen. Nog geen twee dagen daarna breekt de andere klomp op precies dezelfde manier: gewoon onder het lopen zonder extra kracht te zetten. En opnieuw een kram gebruikt. Ik denk dat het op dit moment  gewoon veel te droog is voor het hout en dat het min of meer uitgedroogd is. Het is natuurlijk ook niet meer de kwaliteit van vroeger.  “Waaibomenhout” zei mijn vader destijds.  Nu loop ik dus met 2 klompen met elk een metalen stripje over de bovenkant, aan de uiteinden vastgezet met kleine spijkertjes . En dat roept natuurlijk weer vragen op omdat heel veel mensen niet eens het bestaan weten van klompenkrammen. Het is zelfs al bijna zover dat ik bekijks heb als ik op klompen door Dockum  loop. “Leuk voor de toeristen”  roep101_1206 (1) ik nog wel eens tegen mijn vrouw als ik met opzet mijn houten schoeisel  aantrek  als we boodschappen doen in de noordelijkste Elfstedenstad.  Enkele jaren geleden heb ik met de hand gesneden klompen gekregen, kunstig  versierd met allerlei motieven. En als ik daar dan in loop heb ik alleen maar bekijks en ben ik al snel in gesprek met toeristen. En omdat ik toch al heel gemakkelijk met mensen om ga is het een mooi  begin van soms  hele mooie gesprekken. Maar nu is het dus een armoedig gezicht: twee gebroken klompen die bijeen gehouden worden door een stripje.

Geef een reactie