Diefstal.

Op de vroege zaterdagochtend  heb is een vast ritueel:  dan haal ik (met onze twee Duitse herdershonden) de krant uit de bus, zet een pot koffie, en lees vervolgens onder het genot van een vroeg bakje de Leeuwarder Courant. De brievenbus staat voor aan de weg, ongeveer 100 meter verwijderd van onze woning. Naast de brievenbus staat al 101_0693jaren een ijzeren paal met daarop een soort straatnaambordje met daarop de naam Durkje-Teatskespaed. Dit bordje heb ik enkele jaren geleden cadeau gegeven aan mijn vrouw. De achterliggende gedachte was destijds om haar naam en die van haar moeder te verbinden aan dit eeuwenoude weggetje wat ooit toegang verschafte naar het Labadisterbosk. Het heden dus verbonden met het verleden. Maar deze ochtend zag ik dat het bordje verdwenen was. Het bordje was niet losgeschroefd, maar met een draaiende beweging van de paal getrokken: de sporen waren duidelijk te zien. Omdat het bordje half verscholen zat in een klimplant, en ook omdat het toch buiten de bebouwde kom is, is het  duidelijk een bewuste actie geweest. Eerst dacht ik nog dat het nog om een 1 april grap zou kunnen gaan, maar dan had men vast wel wat gereedschap meegenomen om het bordje los te schroeven.  Vervolgens dacht ik nog dat iemand niet blij is met mijn geschreven artikeltjes op mijn blog. Die heb  ik dus even bekeken, en ik heb de laatste jaren niemand meer te kijk gezet. Het is mijn bedoeling om zo’n beetje 2 artikeltjes per week te maken, en die kunnen werkelijk overal betrekking op hebben, want anders haal je dat Afbeelding 388aantal niet. Maar ze gaan nagenoeg niet over politiek en geloof, want dan ben je verzekerd van trammelant. Ook worden er nooit namen genoemd. Dus dan wordt het al moeilijk om nog een reden te vinden waarom iemand zoiets willens en wetens wil stelen. Misschien iemand die borden verzameld, of iemand die een man cave  wil inrichten. Misschien zijn een paar Broekster biljarters boos op mij omdat ik een paar weken geleden de eerste prijs behaalde op eigen dorp. Verder kan ik zo in eerste instantie niets bedenken. Normaal als je iets kwijt bent ga je lopen zoeken in de omgeving, maar dat heb ik nu niet gedaan:  iemand die zoveel moeite doet om een bordje van een paal te trekken gooit het echt niet weg.  Ik denk dat ik binnenkort maar een nieuw bordje bestel, want ik verwacht niet dat het bordje weer boven water komt.

Geef een reactie