Erbij of eraf?

Soms vraag ik mij wel eens af wat voor beeld mensen voor ogen hebben als ze ons bellen. Zo kreeg ik vorige week een telefoontje over schuifdeuren. Nu gebeurt dat vrijwel dagelijks, maar dit was weer eens anders. Ze vroegen n.l. naar schuifdeuren met veel glas, en tegen een zo laag mogelijke prijs.  Nu had ik net een setje schuifdeuren binnengekregen met spuuglelijk 50 er jaren glas, en die wilde ik eigenlijk best wel kwijt voor een gemakkelijk prijsje. Maar mijn vraagprijs van €150,00  was nog veel te hoog, want ze moesten op transport naar Afrika waar ze gebruikt moesten worden in een schooltje. Het moest dus nog veel goedkoper. En toen begonnen ze op mijn gemoed te schooltjewerken: of ik het niet erg vond van die kleine kindertjes enz. Maar vorige week gebeurde ook het omgekeerde!  Ik kon een partij dakpannen kopen die nog op een woning lagen in Kollum. En ik moest dan maar wat extra betalen, want de opbrengst was voor de opvang van bejaarde en alleenstaande vrouwen in Armenië. Ik moest dan maar een geldbedrag bij de normale handelswaarde optellen, “want het was voor een goed doel”.  Dat klopt, want dat zijn al die goedbedoelde acties. Of het nu op het eigen dorp is, of waar dan ook, die acties komen altijd voort uit een goed hart. Maar als ik als ondernemer overal iets op toe moet leggen komt het natuurlijk niet goed.  Iedereen vecht natuurlijk op zijn eigen manier, en dat er steeds minder geld vanuit de overheid komt, is natuurlijk ook heel erg sneu. Maar het kan ook niet continu door de middenstanders opgebracht worden. Het hoort waarschijnlijk bij deze tijd, maar ook voor ons als middenstanders geldt: tijden hebben tijden.

Geef een reactie