Woensdag 15 juli j.l. kwam er een mailtje bij mij binnen met een droevige inhoud: Corrie Feddema was overleden. Cor van Martje. Cor de molkrider. Zelf ben ik een “import” Broekster, maar Cor was op en top een Broekster, en daar was hij trots op. Hij was trouwens altijd al een trots man:  op zijn werk, zijn kinderen, zijn paarden, zijn woning, zijn auto,  zijn werk bij de Geref. Kerk,  Dorpsbelang en de toneelvereniging. Eigenlijk kende ik Cor niet eens zo goed, maar toen in 1988 toneelvereniging ’t Moat kinne  werd opgericht kwam ik echt met Cor in de kunde,  want ook mijn vrouw werd hier lid van.  

Omdat de vereniging toen nog niet al te groot was, en alles in eigen beheer werd gedaan door de eigen leden, had iedereen met elkaar te maken. In die beginperiode  hoorde ook de “aanhang” min of meer bij de club en dat was dus de reden dat ik vaker met Cor te doen had.  Maar dat werd nog meer toen Cor zitting nam in het Dorpsbelang van Broeksterwâld. Zelf was ik destijds secretaris, en tijdens deze zittingsperiode werd o.a. het Leefbaarheidsproject  uitgevoerd.  Er werden commissies in het leven geroepen die elk een eigen taak hadden, en omdat Cor destijds veel vrije tijd had, was hij veelvuldig in beeld om allerlei klusjes voor de dorpsraad te doen, en naar vergaderingen te gaan die overdag werden gehouden. Cor was hier altijd heel punctueel in en miste eigenlijk nooit bij vergaderingen etc.  Waar hij ook heel trots op was, waren de beide fotoboekjes die Dorpsbelang destijds heeft uitgegeven. Cor was één van de samenstellers van deze boekjes, en omdat we deze vergaderingen destijds bij toerbeurt thuis deden, kwamen we ook bij Cor thuis.  We hebben vele gesprekken gehad, veel gepraat en ook veel gelachen.

Eerder, in het voorjaar van 1995, werd de pastorie van de Geref. Kerk afgebroken om plaats te maken voor een nieuwe. Wij hebben destijds een aantal materialen gekocht, waaronder de zware gedraaide trap en de wandtegeltjes uit de hal.  Cor wierp zich destijds op als “voorman”  en hielp ons waar het maar mogelijk was. Ook met de zware trap en de tegeltjes die toch nog behoorlijk vast zaten aan de muur.  En dat in de wetenschap dat wij geen binding hadden met het geloof.  Dat is trouwens nooit een punt geweest in onze samenwerking.  Waar heel veel mensen Cor misschien nog beter van kennen is zijn werk achter de tap in het dorpshuis bij Yke. Cor was hier de man op de achtergrond die de hele avond gestaag  bier tapte. Ook later, toen hij meer en meer geplaagd werd door zijn versleten knieën. Maar dat is nu dus voorbij. Maar zoals zo vaak wordt gezegd:  de herinneringen blijven.  En gelukkig heb ik alleen maar goede herinneringen, zoals  bijvoorbeeld het feit dat hij steevast na iedere oefenavond van het toneel 2 frikadellen speciaal bestelde bij Yke,  die hij  en mijn Durkje dan gezamenlijk opaten.  Ach, iedereen heeft zijn eigen dingen meegemaakt en zijn eigen herinneringen aan Cor, en nu dan ook weer even aan Martje.