Deze week hadden we dan de eerste publieksonvriendelijke acties van de politie. Met een slakkengangetje reden de politiewagens over de snelwegen om daarmee werkende mensen af te remmen. Ik heb er werkelijk geen ene millimeter begrip voor, hoe gefundeerd hun redenen ook mogen zijn. Van geen enkele stakingsactie trouwens. Zolang buitenstaanders de dupe worden van acties van een bepaalde groep ben ik er principieel op tegen. En zeker als het om overheidspersoneel gaat zoals met de agenten. Jaren geleden hadden we in Damwoude nog een politiebureau, net als in Zwaagwesteinde. De agenten van deze bureaus  waren bekend met de dorpen en de inwoners, en waren vrijwel altijd wel op de hoogte van wat er speelde binnen hun rayon. Deze agenten bleven veelal heel lang op hun post, en groeiden met de dorpen mee. Maar al die regionale bureaus zijn intussen opgeheven, en van de huidige 750 bureaus worden er binnenkort nog eens 200 gesloten. We moeten dus steeds verder reizen om bij een bureau te komen, en andersom geldt dat net zo. De aanrij tijden van agenten naar een ongeval o.i.d  zullen steeds vaker niet gehaald worden. De oplossing die men dan meestal hanteert is het verruimen van die aanrij tijden zodat ze alles op papier weer klopt. Maar de praktijk is anders. Natuurlijk kan iedereen aangifte doen via Internet, maar die onpersoonlijke aanpak geeft geen indruk van de persoonlijke omstandigheden en privé situaties. Bovendien is deze manier voor velen een toch een drempel, en daarnaast willen heel veel mensen gewoon een beetje begrip en aandacht na een voorval. Maar dat lukt allemaal niet meer in deze gehaaste economie. Alles draait om geld. Er moet van hogerhand behoorlijk bezuinigd worden, en er wordt alleen nog maar gewerkt met doelstellingen. Maar de grootste doelstelling wordt daarbij volledig vergeten, n.l. het feit dat een politiekorps ten dienste staat van de bevolking. Zij worden betaald met geld van de belastingbetaler. U en ik betalen de auto’s waarmee ze ons nu dwarszitten op de snelwegen. Maar wij als bevolking zien  steeds minder van hun aanwezigheid,  en dat uit zich meer en meer in de dagelijkse zaken.  Wie ’s avonds in het donker rijdt zal vele tientallen auto’s tegenkomen met kapotte verlichting, er rijden opgevoerde brommertjes langs de Haadwei die vlot de grens van 100 km. voorbijschieten, en het aantal fietsers met een mobieltje aan het oor of in de hand is gewoon niet te tellen!  Net als de grote groepen fietsende scholieren die 3 of 4 breed naast elkaar fietsen en geen ruimte overlaten voor tegemoetkomend verkeer. Ordehandhaving? Echt niet!  Er rijden dagelijks vele tientallen agenten over de Haadwei, en zij zien heus wel wat er gaande is, maar nemen geen enkele moeite om er iets aan te doen. Het kost blijkbaar teveel moeite of teveel tijd. Maar al die kleine ergernissen bepalen uiteindelijk wel hoe een normaal mens denkt over de hedendaagse politieagent. En als dan die agent ook nog eens begint met acties waar een ander de dupe van wordt, gaat het toch echt wel de verkeerde kant op. Waarom gaan ze niet massaal naar het Binnenhof om daar de boel te omsingelen en alle aanwezigen te gijzelen. Dat maakt indruk!  Maar ja dat doen ze natuurlijk niet want daar moet hun geld vandaan komen. Dus worden het weer acties waar vrijwel niemand achter kan staan en die de publieke opinie echt niet ten goede komen. Op TV wordt dan nog verkondigd dat de minister dit had kunnen voorkomen door op hun eisen in te gaan, maar dat is natuurlijk een omgekeerde redenatie. Ik ben echt blij dat ik nog niet met deze acties in aanraking ben gekomen, want dat was geheid ruzie geworden. Ik heb er echt helemaal geen begrip voor: nul komma nul.  Ongeacht of ze gegronde redenen hebben.  Als ze mijn steun willen zullen ze toch eerst echt iets moeten doen aan hun dagelijkse zaken: het ter dienste staan van de bevolking! En dan bedoel ik niet de ongevallen waar ze soms met drie of vier auto’s naartoe rijden met toeters en bellen terwijl die heel eenvoudig door 2 man afgehandeld hadden kunnen worden, nee gewoon de dagelijkse dingen afhandelen. Vele jaren geleden reed ik eens met mijn vrachtauto op de snelweg, onderweg naar een garagebedrijf. Er was een probleem met de brandstofpomp en ik kon met de beste wil van de wereld geen hoger getal op de snelheidsmeter krijgen dan 60 km. Vlak voor de afslag om van de snelweg af te komen werd ik ingehaald door een politie auto waar meteen een bordje zichtbaar werd: “volgen”. Toen we stilstonden kreeg ik meteen te horen dat ik een gevaar op de weg was en daardoor mogelijk ongelukken kon veroorzaken omdat achteropkomend verkeer niet kon inschatten wat mijn (lage) snelheid was. Natuurlijk heb ik toen de situatie uitgelegd, maar er was geen enkel begrip: ik had een monteur moeten laten komen die ter plekke het mankement had moeten verhelpen. Maar zo is de praktijk natuurlijk niet. Ten eerste duurt dat te lang, is het te duur en hebben ze vaak de juiste onderdelen niet bij zich. Na veel gepraat hebben ze mij laten gaan, maar ik werd destijds behandeld als was ik een misdadiger!  Nee, begrip zullen ze van mij niet krijgen. Stelletje sukkels.