Hij bedoelde het goed, maar gebruikte het verkeerde woord. Gisteren even naar de kerstmarkt in Dokkum geweest en direct ook even wat kleine kerstcadeautjes gekocht. Op een gegeven moment moesten we wat afrekenen in een winkel. De straten van Dokkum waren afgeladen met mensen, en ook in deze winkel was het redelijk druk. In de winkel waren 2 kassa’s beschikbaar, n.l. een gewone kassa en een snelkassa. De snelkassa was buiten gebruik zodat dat niet echt een snelkassa was. Achter de andere kassa stond een jongen die het cadeautje inpakte en ons zonder op te kijken een pinautomaat toeschoof. Maar ik had intussen het bedrag al gepast op de toonbank gelegd. “Hij ging er bij voorbaat al vanuit dat een klant gaat pinnen. “Nee, wij zijn van de oude stempel, wij betalen nog cash”  grapte ik nog. Waarop hij zei:  “Ja, retro”.Retro betalen? Dat kan dus niet. Retro houdt n.l. in dat je terugvalt op oude ontwerpen of goederen, zoals kunst, bouwstijlen, huishoudelijke voorwerpen, kleding etc. Bedoelde hij dat wij ouderwets zijn? Wilde hij niet onfatsoenlijk zijn en ons toch even wijzen op het feit dat pinnen dé

betaalmogelijkheid van deze tijd is? Of was het gewoon een verkeerde woordkeuze? Pinnen is natuurlijk modern en  gemakkelijk, en als alles werkt is dat gewoon een feit. Maar het heeft ook zo zijn nadelen: pasjes die niet goed werken, internet storingen, weigerende apparatuur enz. In de afgelopen weken heb ik een paar maal mensen een factuur meegegeven omdat ze onderweg geen geld konden pinnen. En uiteindelijk komt alles wel goed, maar om nu iedere klant ongevraagd een pin automaat toe te schuiven gaat natuurlijk weer net iets te ver. Ouderwetse mensen zoals wij lopen niet echt warm van een pin. Dus eigenlijk zijn wij Retro, en niet ons betalingsgedrag.  Had hij toch nog een beetje gelijk.