Recentelijk kreeg ik een paar oude nota’s onder ogen, en eigenlijk weet ik niet zo goed hoe ik dit nu precies moet zien, want klopt het nu wel of niet? Het gaat om een nota uit 1891 van Houthandel en Bouwmaterialen uit Damwoude bij Dockum. En dat is best bijzonder, want de houthandel/molens van Dokkum stonden aan de noordkant van de Trekvaart en dus op het grondgebied van de stad Dokkum. Maar de naam Damwoude bestond destijds helemaal NIET, wél Dantumawoude met als Fryske uitspraak Damwâld zoals dat nu ook het geval is. Maar het wordt nog vreemder als er een jaartje later een nota is van Aalsum bij Dockum. Nu klopt dat dan wel, maar het logo is exact hetzelfde als die van een jaartje daarvoor van Damwoude.  Een leuke bijkomstigheid van mijn verzameling bouwmaterialen. En die wordt maar groter en groter, als zijn er soms ook hele kleine aanwinsten. Zo kreeg ik onlangs een paar hele kleine houten draaiknopjes voor een luikje of een deurtje. Natuurlijk heb ik er al heel veel maten en soorten van, maar zó klein en zó mooi gemaakt had ik ze nog niet. Ze zijn gewoon een miniatuur uitvoering van een normaal knopje compleet met afgeschuinde kanten. Maar natuurlijk gaat het ook gewoon door met dakpannen en stenen. Zo vond ik weer eens een bovenpan voor een Tuile du Nord dakpan, gemaakt door de Fa. Van der Schroeff uit Utrecht. Meestal zijn die bovenpan niet voorzien van een fabrieksnaam. Een bovenpan ligt helemaal bovenaan op het dak, direct onder de nokpan. Doordat het bovenste deel van de pan niet hol is, maar vlak, kan er geen stuifsneeuw onder waaien en natuurlijk ook geen vogels. Een vrij dure oplossing, die niet voor iedereen was weggelegd. Maar ook een geknikte nokpan van het type schubvorst als afdekker van een geknikt dak, een mansarde dak. Dit wordt meestal opgelost door een paar nokpannen te pas te zagen omdat een geknikte vorst duur is, áls ze er al te vinden zijn. Daarnaast nog een sneldek betonpan van buitenlandse makelij. Gewoon een S pan met twee golven, maar van een minder bekende Belgische fabrikant: Couwenbergh. En dan nog weer eens een steen waar iemand zijn naam in heeft gekerfd.  Stenen met een merknaam zijn er wel gemaakt, maar die naam zit op de platte kant zodat die niet zichtbaar is aan de muur. Heel veel mensen hebben hun naam, initialen of een datum in stenen gesneden. Misschien uit verveling, misschien om aan te geven dat zij hier ooit hebben gewoond, wie weet. Het leuke aan dit soort stenen dat het in de oude schrijfstijl gedaan is, vaak aan elkaar geschreven met sierlijke krullen. In dit geval de naam Dirk Smid die hoogstwaarschijnlijk ergens in de provincie Groningen heeft gewoond. In principe kan ik er niks mee, en heeft het ook geen enkele waarde maar het is gewoon zo mooi om er bij te hebben. Daar ben ik tenslotte een verzamelaar voor. De heb en de speurtocht. Voor mij een leuke bijkomstigheid, maar er zijn over de hele wereld verzamelaars van metselstenen en straatstenen met een fabrieksmerk. Zó gek ben ik dus ook weer niet.