Een kerk, twee boerderijen en een woning. Dat was altijd de vaste benaming van mijn vader voor één of ander gehucht waar hij nog nooit was geweest.  Die kerk was er altijd, de boerderijen en woningen wisselden nog wel eens van aantal. Maar het gaf wél aan dat het een nietszeggend dorp was, veelal een buurtschap of streek. Vandaag de dag staan er zelfs naambordjes bij, omdat het voor de toerist ook zo mooi is. Daar moest ik deze week aan denken toen ik in de buurt van Drachten een heel bijzonder kerkgebouwtje zag staan. Een klein markant gebouwtje met een zéér bijzondere “toren” en een wel heel schreeuwerige kreet op de voorgevel:  JEZUS LEEFT. Omdat het inderdaad een gehucht van twee keer niks was heb ik eens gekeken waar ik precies was. Nu heb ik in de afgelopen jaren vele honderdduizenden kilometers gemaakt, maar ik kan mij niet herinneren dat ik hier ooit eerder ben geweest. Het gehucht heeft de officiële benaming “Luchtenveld”  en is in principe eigenlijk niets meer dan wat bebouwing rond het kruispunt van de weg Luchtenveld met de Folgensterloane, gelegen tussen Houtigehage en Drachtstercompagnie.  En dat zijn toch ook al benamingen die niet echt voor de hand liggen. Houtigehage is afkomstig van het woord hage voor een smalle strook grond met houtige struiken die ontstonden na het in cultuur brengen van afgegraven grond.  En ook Drachtstercompagnie heeft te maken met die veen afgravingen.  Rond 1570 kochten Keulse magnaten het gebied tussen Drachten en Leek op, om deze compagniesvenen daarna te ontginnen: turf afgravingen.  Het woord Luchtenveld schijnt te maken te hebben met de frisse lucht en de ruime velden. Maar het kerkgebouwtje op zich is wél heel bijzonder, zowel de bouwstijl als de geschiedenis. Want het werd pas  in 1928 gebouwd door oud Dokkumer Berend Overdijk, en het ging hier om de kleine Vrije Evangelische Broedergemeente.  Het dak was met riet gedekt, en wel door Hekstra’s  Rietdekkersbedrijf uit Murmerwoude. In de krant wordt zelfs genoemd dat het hier om het eerste rietgedekte kerkgebouw zou gaan. Maar daar heb ik toch wel enige moeite mee, want rietgedekte kerkgebouwen waren er in de eeuwen daarvoor ook wel.  Diezelfde rieten kap zorgde er trouwens in 1932 wel voor dat het gebouw volledig afbrandde.  Nog hetzelfde jaar werd de kerk  trouwens herbouwd, maar nu voorzien van dakpannen.  Op zich heel normaal, maar de vorm van de “toren” is heel bijzonder, en om daar dan dakpannen te gebruiken is heel bijzonder. In dit geval ook nog eens kruispannen die op zich al vrij weinig speelruimte hebben bij het leggen. Een bijzonder gebouwtje op een bijzondere plek, en met een heel bijzondere geschiedenis.  Het hele verhaal rond dit gebouwtje (met ook nog eens een eigen begraafplaats) is uitvoerig beschreven en terug te vinden op reliwiki.nl onder Luchtenveld. Vandaag de dag is de kerk overigens niet meer in gebruik als kerk, maar al jaren als woning. Vaak zijn kerken te groot om te verbouwen als woning, maar dit is een mooi klein gebouwtje, met een schreeuwerige tekst boven de deur. Dat wel.