“Jij bent toch zo druk bezig met dat zwembad gedoe in Burdaard?” Ja, dat ben ik. De betreffende persoon had in zijn ogen een prachtige oplossing voor het pand: Maak van het pand een soort opvang voor minder en/of meervoudig gehandicapten!  Bouw inpandig een aantal zorgwoningen voor permanente bewoning/opvang, in combinatie met dagopvang/dagbesteding. Het zwembad kan dan blijven voor deels therapie zwemmen en eventueel deels nog les zwemmen.  De theaterzaal kan overdag deels gebruikt worden voor dagbesteding en ’s avonds eventueel nog voor andere doeleinden. Gebruik de fitness ruimte  en de sportzaal ook voor therapie in combinatie met normaal gebruik, de foyer kan blijven voor dorpse activiteiten, en de grote keuken kan gewoon blijven bestaan als onderdeel van de permanente opvang. De dagopvang en buitenschoolse kinderopvang kan daardoor ook gewoon blijven of eventueel participeren in dit concept en de ruimte die nog overblijft kan gebruikt worden voor bijvoorbeeld een fysio of ander zorg element. Inderdaad een prachtig plan. Verhuur gewoon het hele voorste stuk, of eventueel het hele pand,  aan een zorginstelling of een ziekenfonds of eventueel een investeerder. En hoogstwaarschijnlijk is dit nog niet onderzocht, want het lijkt er tot nu toe alleen maar op dat men zich focust op sloop of gedeeltelijke sloop. Er zijn maar bar weinig initiatieven voorbij gekomen die er vanuit gaan dat het hele pand behouden blijft voor het dorp. Het is te groot, dus moet het kleiner. En dat blijf ik een vreemde, en vooral verkeerde invalshoek vinden! In de concept notulen die ik toegestuurd krijg, en waarvan ik nu niks mag citeren zolang ze niet zijn goedgekeurd, blijkt ook zonneklaar dat het gelegenheidsduo Van den Beukel en Soepboer bezig is met oplossingen zoeken in de richting van “het moet kleiner, want dat past beter bij het dorp”. En het feit dat de essentiële voorzieningen behouden moeten blijven voor het dorp voegt daar niet veel positiefs aan toe want dat is immers de functie van een dorpshuis. Of nee, dorpshuis plus voetbal en tennis. Want dat schijnen dan weer wél essentiële dorpse zaken te zijn. De oplossing voor het gehele pand, ook een wens van de architect, zou best kunnen liggen in de zorg. Maar dan moet het gelegenheidsduo dat óók willen zien en meenemen in een onderzoek. Het uitwerken van zo’n plan is niet al te moeilijk, en contacten leggen via provinciaal of zelfs landelijk niveau moet ook niet al te moeilijk zijn voor een wethouder plus ondersteunend team plus wat extra uurtjes en factuurtje van Van den Beukel. Voorlopig zal er niet al teveel op de agenda staan, want de politieke vakantieperiode is vrij lang en eer er weer wat op de agenda komt is het vast al september. Maar ik weet dat zo’n idee van een zorgcomplex vast wel aanslaat bij mensen, en dat er vast wel ergens iemand rondloopt die ermee verder wil gaan. Eventueel in september. Want er moet straks toch ergens een datum worden geprikt voor een raadsvergadering waarin dit ter sprake komt. En dan hoop ik van harte dat iemand dit oppakt. Kijk, dat is nog eens positieve inbreng. Beweren mensen ook nog dat ik negatief ben.