Hebben brutale mensen echt de halve wereld?

Soms vraag ik mij dat echt wel eens af: hoe brutaal moet je zijn om je doelen na te streven? Zo zit ik met het volgende “probleem”: voor mijn hobby, het verzamelen van foto’s en gegevens van Broeksterwâld, ben ik altijd op zoek naar informatie.  Die komt nu ook al overal en nergens vandaan, maar soms zijn er van die gevallen waarvan ik eigenlijk niet weet hoe ik het aan moet pakken om tot een goed resultaat te komen. En013.22 riek feitsmaweg met bauke 1984 dan gaat het om de inventaris die soms blijft staan als de laatste bewoner van een huis is overleden, of bijvoorbeeld in een verpleegtehuis o.i.d is opgenomen. De praktijk is dan vaak dat de kinderen de woning ontruimen voordat deze in de verkoop komt. De zaken met een emotionele waarde of met een geldelijke waarde worden vaak verdeeld, veel spul wordt weggegooid of gaat naar de kringloop. Maar papieren en foto’s verdwijnen vaak met doos en al op een zolder bij de erfgenamen of gaan zelfs de kliko in! En dat is voor mij dan weer één stap te ver. En dan sta ik dus voor het volgende dilemma: moet ik er op af stappen en letterlijk vragen wat ze gevonden hebben en wat ze ermee gaan doen, of moet ik een afwachtende houding aannemen omdat men het anders misschien heel opdringerig vindt omdat het allemaal nog gevoelig ligt of omdat het om privé zaken gaat? Het blijft een moeilijk onderwerp, zeker348 Janke sikma naaimach omdat sommige zaken in Broeksterwâld toch wel wat gevoelig zijn. En dat heeft in mijn geval te maken met het feit dat ik “import” ben. Ik ben geen Broekster. Ondanks het feit dat we er ruim 45 jaar een bedrijf hebben gehad, onze kinderen er geboren en opgegroeid zijn, we in allerlei besturen hebben gezeten en noem het allemaal maar op, wordt je nooit een “echte” Broekster, wat dat ook maar moge zijn. In principe maakt mij dat niet zoveel uit, maar het is wel een feit. Vooral als het om die gevoelige zaken gaat als foto’s, aktes en andere papieren.  In de afgelopen jaren heb ik een paar maal gezien dat een woning werd ontruimd van oude(re) mensen die ik persoonlijk nooit heb gekend. Vaak de kinderen daarvan niet eens. En dan sta ik echt in twijfel wat ik moet400 CN_1617904173361 H. eisma 7-8-71 Tj Nautastrj 8 doen. Ik heb het n.l. een paar maal geprobeerd en omdat ze mij dan eigenlijk niet goed kennen worden er wel vage toezeggingen gedaan, maar komt er uiteindelijk niks op tafel. Daarnaast speelt het natuurlijk ook nog een rol dat ik niet bij een kerkelijk genootschap hoor. En dan zeggen heel veel mensen “dat maakt toch geen verschil ?”.  Ja, dat maakt wel wat uit. Het is gewoon een feit. En daardoor is er dus nog een drempel om spullen aan mij te geven. Niet eens letterlijk, want ik ga het alleen maar digitaliseren: iedereen krijgt zijn spulletjes terug.  En dus is het voor mij heel moeilijk om een afweging te maken wat ik ga doen. Kennen de mensen mij goed genoeg om mij spulletjes mee te geven?  Ken ik hen omdat ze ongeveer van mijn leeftijd zijn en daardoor vaker ben tegengekomen dan hun ouders? Een afwachtende houding aannemen kan tot gevolg hebben dat ik te laat ben en niks krijg, en brutaal er op afstappen kan verkeerd binnenkomen bij de mensen250 Soepboer vraagteken waardoor meteen de rem er al op staat. Gelukkig zijn er ook mensen die de waarde van mijn website wel inzien, en komt er zo nu en dan weer mooi spul binnen. Voor de website en voor de fotopresentaties in De Pipegael.

Geef een reactie