Het archief.

Vandaag heb ik eens een bezoekje gebracht aan het gemeentelijk archief van Dantumadiel in het gemeentehuis van Damwâld. Hier heb ik zo onderhand al vrij veel mensen naar verwezen die op zoek waren naar gegevens over familie, foto’s, oude kaarten  en noem het maar op. Maar eerlijk gezegd moet ik tot mijn spijt zeggen dat ik er zelf nog nooit eens was geweest, terwijl ik die deur toch al zo vaak voorbij gelopen ben, en ook al meerdere malen contact had gehad met de huidige archivaris, Pieter van der Bij. Op de foto rechts, bij de presentatie van het boek van Sybe Kooistra oversybe boekuitreiking 2 pieter vd bij Broeksterwâld. En eigenlijk had ik best wel een aantal vragen over zo’n archief: hoe komen ze aan hun materiaal, krijgen ze eigenlijk nog wel oud materiaal aangeboden, hoeveel is er digitaal beschikbaar (en andersom: hoeveel nog niet?), is dat digitale gedeelte ook vrij in te zien, moet hij zelf alles digitaliseren, zijn er banden met het Frysk Archief, zijn er kosten aan verbonden om iets op te vragen, kan en mag iedereen zo langs komen, wordt er wel eens iets gekocht voor het archief, is daar een jaarlijks budget voor, doet hij ook de archivering van de dagelijkse rompslomp van het Gemeentehuis,  en noem het maar op. Eigenlijk heel veel vragen. Pieter van der  Bij is volgens mij precies de juiste man op de juiste plaats: behulpzaam, een vlotte spreker, en met veel kennis over de regionale geschiedenis. En onder het genot van een bakje koffie kreeg ik al vrij snel antwoorden op al die vragen, en zeker tijdens de uitleg van zo’n archief. Het archief zit niet letterlijk IN het20220126_114557 gemeentehuis, maar staat eigenlijk los van het hoofdgebouw. De toegangsdeur zit letterlijk achter een zware kluisdeur met een verhoogde drempel zodat er geen water naar binnen kan stromen. Zowel de temperatuur als de luchtvochtigheid zijn instelbaar. Het archief bestaat uit een grote serie kasten met leggers met daarop enorme hoeveelheden ordners en archiefdozen. Helaas is het overgrote deel niet digitaal en kan dus alleen ter plekke worden bekeken. In principe “moet” dat op woensdag, want vanwege de DDFK fusie is Pieter 4 dagen op het Streekarchief in Dokkum te vinden en nog slechts eentje in Damwâld. En dat komt zo’n archief natuurlijk niet ten goede. Er is nog steeds veel te doen binnen de muren van het archief, want er komt nog vrij geregeld materiaal binnen wat gesorteerd moet worden. Bovendien staat er op dit moment nog een groot deel materiaal op de gang i.v.m. de komst van de Voedselbank naar de oude bibliotheek in het gemeentehuis die deels in gebruik was bij het archief. Digitaliseren van alles is te duur en te veelomvattend en zeker niet lonend, want er worden vrijwel geen leges berekend wanneer men gebruik maakt van het archief.  Vrijwel alles wat er vandaag de dag aan de orde komt op het gemeentehuis wordt wel opgeslagen, en dat gedeelte is in principe wel digitaal.  En hier werkt het eigenlijk weer net andersom: dit moet vaak20220126_114610 worden uitgeprint omdat niet iedereen met een computer om kan gaan of omdat er een papieren versie wordt gevraagd i.v.m. de ondertekening. Gedurende ons gesprek gaat de telefoon een aantal malen, en er komt iemand langs om papieren in te zien voor een onderzoek. Het is duidelijk: de geldkrapte van ons gemeentebestuur heeft ook hier gevolgen. Digitalisering is te duur, er is letterlijk geen budget voor de eventuele aanschaf van boeken of voorwerpen, en Van der Bij is nog maar zo’n 20% van zijn tijd in Damwâld. En hoewel deze afdeling van het gemeentehuis voor de meeste mensen totaal onbelangrijk is, is het juist van groot belang dat alles op orde en in orde is. En gezien de lekkage van het dak(!) en de emmers op de grond om het water op te vangen, schort er toch iets aan.

Geef een reactie