Iedereen heeft het er ineens over: grensoverschrijdend gedrag. Nu wil ik niet de grote jongen uithangen en baas boven baas zijn, maar het zal een kleine 40 jaar geleden zijn toen ik hier ook al een stevige bekeuring aan over heb gehouden. Het is destijds bij die ene boete gebleven en we hebben er verder ook geen ruchtbaarheid aan gegeven. Het heeft dan ook geen invloed gehad voor de jaren erna. Wat was nu het geval? We hadden een behoorlijke klus in de buurt van Visvliet en aan het einde van de dag namen we een hele dikke partij oude steentjes mee naar huis op de vrachtauto. De partij was eigenlijk te groot om in één keer te vervoeren maar het was ons gelukt om alles in één container te laden. Veel te hoog en ook veel te zwaar. En dat vonden de agenten ook die mij zagen rijden. Maar omdat ze zelf ook graag naar huis wilden en geen gedoe wilden met een weegbrug, gaven ze een boete voor grensoverschrijdend vervoer van afval! Van de provincie Groningen naar Friesland. Heel dubieus natuurlijk, en eigenlijk ook best wel een reden om in beroep te gaan want oude ongebikte stenen zijn bouwmaterialen en geen afval. Maar omdat deze boete veel lager was dan die van het véél te zware gewicht was het eigenlijk een koopje. Grensoverschrijdend gedrag begin jaren 80. Vandaag de dag gaat het natuurlijk allemaal om geile mannetjes en ook vrouwen. En die zijn overal te vinden: in TV land, het bedrijfsleven, in de sport en bedenk het zelf maar. Een hand op de bil of borst, of gewoon een stevige beurt. En dan natuurlijk de dickpic’s, foto;s van het (veelal) mannelijke geslachtsdeel die je ongevraagd naar iemand stuurt. Nu worden die ook wel verstuurt naar de eigen huwelijkspartner maar dan is het vaak om de relatie spannend te houden. Maar die ongevraagde foto’s schijnen toch heel veel verstuurt te worden. Exacte cijfers zijn er natuurlijk niet maar het schijnt dat zo’n 50% van alle vrouwen wel eens zo’n foto ontvangen heeft. Dat zullen dan denk ik toch wel jongeren zijn, want in onze jeugdjaren was het bijna ondoenlijk om zo’n foto anoniem afgedrukt te krijgen. Inderdaad ja, afgedrukt. Want digitaal bestonden er toen geen foto’s. Het fotorolletje moest destijds ingeleverd worden bij een fotozaak, die stuurde het dan op en één of twee weken later kon je de afgedrukte foto’s weer ophalen. Maar die moest je dan bij de balie wel eerst even controleren want je moest ze per stuk betalen en je wilde niet de foto’s betalen die mislukt of bewogen waren. Controle naast de kassa dus. En dan zou je zo’n foto van je eigen leuter ook nog eens letterlijk per post moeten verzenden. Nee, de oudere generaties zullen hier weinig ervaring mee hebben. Vijftig procent dus. En als ik dan zo mijn eigen buurt eens bekijk, ben ik best wel nieuwsgierig wie dat dan zouden kunnen zijn. Zijn het de weduwes in de straat?  En als dat zo zou zijn, zouden ze het dan ook leuk vinden om die foto’s te krijgen, of juist niet? Zijn het de jongere echtparen? Gewenst of ongewenst? Of zijn het die stellen die nog net weet genoeg hebben van hun mobieltje om een foto te versturen?  Weer een hele nieuwe kijk op de buurtgenoten, jong en oud.