De boekuitreiking.

Gisteren was de officiële  presentatie van het boek van Sybe Kooistra over de bewoningsgeschiedenis van Broeksterwâld, genaamd “Broeksterwâld fan buorskip oant doarp”.  Natuurlijk in dorpshuis De Pipegael. Een zeer dik boek voor een heel schappelijk prijsje, en dat is bewonderenswaardig in deze tijd, want het is vandaag de dag heel moeilijk om voor dit soort boeken nog sponsoren te vinden. Gelukkig is het overgrote deel van de eerste oplage op voorhand en intekening al verkocht en grotendeels zelfs al door de schrijver naar de kopers gebracht, nog voor de officiële20211126_151353 presentatie van het eerste boek. Dit eerste exemplaar werd in ontvangst genomen door Pieter van der Bij, namens de gemeente Dantumadiel. Een mooie aanwinst voor het gemeentelijke archief. Zelf mocht ik daarna een boek in ontvangst nemen, namens mijn broer die zelf helaas  ziek thuis zat. Natuurlijk werden er foto’s gemaakt, zowel door mijn vrouw (voor mijn eigen archief), als door RTV voor publicatie op hun website/Facebook. En daarbij natuurlijk een begeleidend stukje tekst. Maar daar zit toch een foutje in waar ik niet achter kan staan. Er staat n.l. dat ik Sybe zou hebben getriggert om een boek te schrijven, en dat is niet waar. Dat heeft mijn broer Jan gedaan, en zo staat het ook achter in dit boek. Jans was de man achter de website Regionaalnet die helaas niet meer bestaat. Deze website was mede de basis voor al de gegevens in dit boek. Natuurlijk heb ik zelf ook gegevens en foto’s aangeleverd aan Sybe. Daarnaast  heeft hij foto’s gebruikt van Regionaalnet die weer van mijn hand zijn. Geen probleem, zo gaat dat. Maar doordat ik nu op de foto’s te zien ben met Sybe is het net of ik alle eer260249256_669921161057533_7867742251893679790_n krijg, terwijl het aandeel van mijn broer echt véél groter is. En dat is gewoon niet terecht. Ere wie ere toekomt. Ik was er alleen maar om de honneurs waar te nemen. Overigens had ik dit boek zelf ook al een tijdje in mijn bezit, en ik kan mij best voorstellen dat dit boek voor heel veel mensen een feest der herkenning is. Want het is nogal wat: ruim 450 bladzijden over zo’n klein dorpje. Natuurlijk zijn er al heel wat boeken verschenen over het dorp, maar er zullen niet veel mensen zijn die al die boeken hebben gelezen of in hun bezit hebben. Nu staat er dus héél veel in één boek. Niet alles trouwens want dat is gewoon niet mogelijk. Dit soort boeken heeft een heel groot nadeel, en dat is het feit dat alles wat je er wél in zet eigenlijk moet kloppen, terwijl er nog zoveel te melden is wat op dit moment NIET bij de schrijver voor handen is. Dat is ook de reden dat er vaak een tweede deel komt, of een tweede druk die dan weer is aangepast met nieuwe feiten. En dat is bijna niet te doen. Gosse Minnema heeft op dit gebied enorme bergen werk verzet, en ook hij liepcbs plm. 1918 destijds soms al vast op het feit dat mensen zich van alles en nog wat weten te herinneren maar dat die gegevens door die ene persoon zo zijn geïnterpreteerd of zo zijn opgeslagen in het geheugen. Zo heb ik hele oude schoolfoto’s waarin Minnema met drie verschillende kleuren inkt verbeteringen heeft aangebracht. Het blijft dan ook bijzonder moeilijk om alles nauwkeurig te beschrijven. Dat is ook de reden dat ik bij mijn fotopresentatie iedere keer bij aanvang even meld dat ik met andermans gegevens werk: pin mij er niet op vast. Dan hoef ik dat ook niet te verdedigen.  

Geef een reactie