Zo, vandaag heb ik voor de eerste keer het litteken gezien van mijn knie operatie. De 27 nietjes moesten – mochten eruit, en daarvoor hadden ze mij een speciaal tangetje meegegeven. Maar mijn echtgenote en dochter vonden het toch beter dat ik dit niet zelf ging doen, maar bij de huisarts. Op zich maakt het trouwens niet eens zoveel uit hoe erg die “sleuvenhakker” haar best heeft gedaan op die snede en op het vastnieten van dat vlees, want ik ben al getrouwd. Bovendien heb ik 3 van die menselijke lasnaden aan mijn lichaam. En toen moest ik opeens aan mijn vader denken want hij was midden en eind jaren 70 zo vaak geopereerd aan zijn maag en nieren dat hij “trots” tegen iedereen zei “als ik ze achter elkaar leg ben ik doormidden geweest”. Hij heeft er nooit last van gehad, want hij liep heel veel in zijn blote bast en dan was het allemaal heel duidelijk te zien. En toen kwam het woord “pendant” bij mij op. De letterlijke betekenis is tegenwoordig “gelijkgestelde, gelijkwaardige”. Een andere betekenis van pendant is evenknie. Natuurlijk ben ik niet gelijkwaardig m.b.t. de totale lengte aan wonden, maar in dit geval zorgt mijn knie dus bijna voor een evenknie! Maar als je er een beetje op let, kom je in het dagelijkse leven wel meer zaken tegen die over een knie gaan, zoals knieschot. In één of ander bouwprogramma gingen ze ineens knieschotten plaatsen, de kleine wandjes onder de schuine kant van een dak. Maar ik zag knieschot ook nog in een andere betekenis, n.l. in een misdaadfilm waarbij iemand als drukmiddel even in een knie werd geschoten. Niet een nekschot, maar een knieschot. Nog een leuke variant zag ik in een documentaire over hedendaagse gabbers met hun specifieke dansstijl, het hakken. Nu blijkt dat er bij die hakkers soms zo lang en vaak met hun voeten gestampt wordt dat er a.h.w. hakknieën ontstaan. Totaal beschadigde en versleten knieën! En als je de zoekmachine er op los laat zullen er ongetwijfeld nog heel veel andere varianten zijn, maar de allermooiste is en blijft toch die Friesland: Friezen knibbelje allinne foar God: Friezen knielen alleen voor God. Nu ben ik niet gelovig, maar zelfs als niet gelovige voel je de (daad)kracht die deze uitspraak uitstraalt. Stoer en trots, boven alles verheven. Een geweldige uitspraak van Gemme van Burmania, die als vertegenwoordiger van Friesland bij de inhuldiging van graaf Philips II als heer van de Nederlanden, zijn ongenoegen en minachting overduidelijk liet blijken. En zo kom ik dan via een simpele operatiewond, zeg maar mijn eigen metalen ritssluiting, toch weer bij de geschiedenis van ons mooie Fryslân uit. In de afgelopen weken en dagen stonden de kranten weer vol over Kneppelfreed waarbij het in principe gaat over het spreken van de Friese taal in de rechtszaal, maar een bredere betekenis heeft omdat het over het taalgebruik gaat in alle ambtelijke stukken. De Friese taal die straks na de verkiezingen maar weer af moet wachten welke kant de neuzen dan weer opstaan als het om onze tweede Rijkstaal gaat, om de wettelijke status, de overheidssteun en het aantal uren Fries op school. Hoe die uren dan ook maar ingevuld worden. Hoe dan ook, mijn 27 nietjes zijn eruit, en nu maar weer oefenen voor de status “Friese doorloper”.