Doe mij maar een lijk!

Ja, dat kwam deze week spontaal bij mij boven: doe mij dan maar een lijk, of eventueel twee. De aanleiding was een vrachtauto combinatie die ik voorbij zag rijden toen ik ergens in de Groningse veenkoloniën voor een rood stoplicht stond. De vrachtauto kwam overduidelijk uit die regio, want op de zijkant van de auto stond niet alleen de naam van het bedrijf, maar ook “voor al uw veenproducten”. Natuurlijk heeft dat te lijk 1maken met potgrond, turfmolm, turf en waarschijnlijk nog wel meer varianten. Maar ik dacht direct aan een veenlijk. Zo’n lijk is eigenlijk een lijk wat door de hoge zuurgraad van het veen niet is ontbonden maar is gemummificeerd. En dat is eigenlijk heel mooi, omdat overduidelijk nog van alles is te zien. En daar zou ik er dus best eentje van willen hebben. Niet voor aan de muur, maar t.z.t. in mijn bouwmaterialenmuseum. Dakpannen en stenen zijn klei gebonden materialen, en zo’n mummie is ook grondgebonden maar dan aan veen. Bovendien werden veel ovens in de  dakpannenfabrieken op hout en turf gestookt. Overeenkomsten dus. Maar wat nog het allermooiste aan dit verhaal is, is het feit dat dit bijna een familietrekje zou zijn!  Want in 1968 veroorzaakte mijn vader heel wat commotie in de Dokkumer Wouden door met 3 mummies thuis te komen! 3 zwarte kisten met daarin de resten van 3 mummies. In slechte staat, maar toch. Hij heeft hier destijds de kranten mee gehaald, en dit hele gedoe heb ik beschreven in zijn levensbeschrijving compleet met foto’s en al. Dit (concept) boek is terug te vinden op de website www.broekcity.nl  onder de titel “ Pietje Bel-Piet Patat”. De man op bijgaande foto is overigens niet mijnpb 1 vader, maar Oebele van der Veen uit Akkerwoude. Wat ik dan wel weer om mijn conto kan schrijven is de schedel die in ons bezit is geweest. Een mooie schedel, compleet met onderkaak (want die ontbreken heel vaak). Deze was ergens in de jaren 80 boven de grond gekomen toen in De Markt in Dokkum weer eens ondersteboven werd gehaald. Wij werden getipt over het feit dat de grond van dit voormalige kerkhof  op vrachtauto’s werd geladen waarbij de schedels over de weg rolden! Een beetje overdreven natuurlijk, maar wij hadden er uiteindelijk wél eentje te pakken gekregen. Eentje waarvan een paar tanden ontbraken, en waar precies een sigaar in paste. Maar die grap vond niet iedereen even leuk. Maar morbide humor is ook humor, toch? Het geval was heel lang een leuk onderwerp van gesprek, maar is uiteindelijk toch maar weer verkocht. Dom natuurlijk want waar vind je nu zoiets?  Ach, ergens op een verkoopsite staat vast nog wel iets, maar deze hadden we nooit van de hand moeten doen omdat het altijd reacties oproept.

Geef een reactie