Mocro Maffia.

Een poosje geleden kreeg ik een paar boeken te leen van een biljartmaat van mij. Twee boeken over de Mocro Maffia in ons land, geschreven door Wouter Laumans en Marijn Schrijder. In de afgelopen dagen heb ik het eerste boek uitgelezen, en eerlijk gezegd is

mijn kijk op Marokkanen er niet beter op geworden, want ik ben niet alleen een beelddenker, maar heb min of meer ook een hokjesmentaliteit. Dat heeft zo zijn voordelen, maar soms ook nadelen, al is dat niet vaak het geval. Door mensen, of 9789048819348_fcovrgroepen mensen, in hokjes te plaatsen krijg je eigenlijk al vrij snel vooroordelen.Dat heeft grotendeels te maken met mijn werk waarin ik veel te maken heb met mensen. En door al die ervaringen van al die jaren zie je toch overeenkomsten tussen al die soorten mensen en begin je ze op voorhand al in een hokje te plaatsen. Mijn vader had dat ook, en mijn broer trouwens ook. En natuurlijk zit je er met dat plaatsen in hokjes wel eens naast. Maar soms wordt het meer dan gebruikelijk bevestigd. En dat is dus het geval met mijn kijk op de Marokkanen. En dat is dan een visie die ik heb gemaakt met de beelden van TV, persberichten en ervaringen van anderen, want ik heb zelf nooit te maken gehad met die bevolkingsgroep. Ik heb geen Marokkanen binnen onze familie of kennissenkring, en dat zal dan ook wel weer te maken hebben met mijn gedachtegang over hen. Want als ik dan eens een keertje in bijvoorbeeld Leeuwarden ben, of Amsterdam of welke grote stad dan ook, zie ik alleen maar wat ik wil zien: groepjes Marokkanen met dure jassen en sneakers, snelle scooters en veel herrie. Natuurlijk doen anderen dit ook, maar die zitten weer in een ander hokje van mij. En als je dan de gewelddaden op TV ziet die meestal verbonden zijn met drugs, wordt dat beeld alleen maar versterkt. De 9789048836215-480x600Nederlandse onderwereld, die trouwens ook steeds meer grip krijgt op de bovenwereld, stak vroeger veel gemakkelijker in elkaar. Nu zijn het bepaalde bevolkingsgroepen van buitenlandse komaf  die de macht in handen hebben, en die totaal geen respect meer hebben voor het leven. Die gewoon overdag liquidaties laten uitvoeren door ingevlogen mensen. Ze hebben veel geld en middelen en zijn veelal sneller dan justitie. Het boek geeft een “prachtig” inzicht in dit vreemde wereldje, over de onmacht van politie en justitie, en de wreedheden van de groepen onderling om het grote geld. Drugs miljoenen. Het nieuwe snelle geld van de zware criminelen. Bloedgeld. Na het lezen van deel één sta ik nu eigenlijk in dubio of ik deel twee ook ga lezen, want aan de ene kant is het best interessant en aan de andere kant zit ik mij meer en meer te verbijten over het feit dat mijn hokjesdenken keer op keer wordt bevestigd. Wat weer tot gevolg heeft dat ik die hele groep mensen over één kam ga scheren als ik weer eens ergens in een stad loop. Deel twee ligt op tafel,  maar er liggen nog wel meer boeken op mij te wachten. Nog maar eventjes mijn gedachten over laten gaan.

Geef een reactie