Kennis overdracht.

Gisteren had ik zomaar weer eens een bekende Fries op het erf: Age Veldboom. Bekend van radio en TV. Age komt al jaren bij ons, en is altijd op zoek naar bruikbare materialen voor o.a het  Skûtsjemuseum in Earnewâld.  Het gesprek ging weer over van alles en nog wat, en uiteindelijk over bedstede deurtjes. Ik vertelde hem dat ik na het weekend weer een complete wand binnen zou krijgen,  en via deze wand kwam het gesprek op het ondergeschoven kindje ( De baby die in een kistje onder de bedstede terug-in-de-tijd.2jpglag te slapen).  Natuurlijk is zo’n verhalenverteller als Age wel op de hoogte van die uitspraak, en ik vroeg hem of hij dan ook wist wat de naam was van zo’n kistje. En dát wist hij dan weer niet. Niet verwonderlijk trouwens, want wie weet nu wél zoiets? Het is een rolkoets. Ook gebruikt voor het ledikantje wat onder de vensterbank werd geschoven. Maar nog geen minuut later was het de beurt aan Age, want ik liet hem een prachtige oude dissel zien. Een dissel is een soort bijl aan een lange stok, waarbij het blad haaks op de steel zit. Vroeger stond men wijdbeens over een boomstam, en hakte op die manier balken e.d. uit boomstammen. “En daar komt het woord bedisselen dan weer vandaan” aldus Age. En dat wist ik dan weer niet. Maar de lat werd nog eventjes ietsjes hoger gelegd door hem. Of ik ook wist wat het Friese woord voor dissel is. Welnee, ik wist maar amper wat een dissel is. Tsjoksel, of Tsjûksel  riep Age met zijn kenmerkende stem. De stem die zo vaak te horen is bij Omrop Fryslân omdat Veldboom werkelijk overal aan verbonden is als het om water, skûtsjes, ijs en het Skûtsjemuseum gaat. En dat museum is nu precies waar mijn beide dissels naartoe gaan, want ik heb ze namelijk geschonken. Natuurlijk hadden ze wel zoiets in het Museum, maar het is natuurlijk altijd beter als je er nog een paar bij hebt. En dat was 800px-Disselook zo’n beetje een “voorwaarde” toen ik de dissels kreeg. Ze zijn afkomstig van een voormalige timmerman, later ZZP”er die vanwege zijn gezondheid moest stoppen. In zijn werkzame leven had hij van alles en nog wat bewaart, en dat kwam nu bij een verhuizing weer aan het licht. Hij wist van mijn verzameling en mijn verzamelwoede, en was blij dat de beide dissels toch bij iemand terecht kwamen die ook iets had met het oude. En dat heb ik inderdaad ook, maar eerlijk gezegd kan ik echt niet alles bewaren wat ik maar tegenkom. Zelfs niet als het bouw gerelateerd is. Maar nu komen ze nog beter terecht. Niet in mijn museum, maar in het Skûtsjemuseum. Misschien om ten toon te stellen, of om mensen te laten zien hoe ze er daadwerkelijk mee werkten. Om van een  boom een mast te maken, of van een vierkant gezaagde balk een mooie handgekapte mast. Of dit mijn goede daad van de week was weet ik niet, maar ik ben blij dat er weer iets terecht komt op een plek waar het hoort. Bovendien hebben Age en ik beide weer wat geleerd.

Geef een reactie