De beentjes van Sint Hildegard.

De film van Herman Finkers met deze bijzondere naam. Kijk, ik ben al jáááren een groot liefhebber van Herman, en dan ligt de lat in principe vrij hoog. Zo door de jaren heen heb ik alle shows wel eens gezien op TV en sommige wel vaker dan één keer. Bovendien heb ik ook nog 5 of 6 boeken van zijn hand in mijn minibieb staan. Hele bijzondere humor, vaak niet meer dan gedraai met woorden en zinsdelen zonder ook maar iemand te kwetsen. En dan dat heerlijke accent en dialect. En als er dan een film komt van hem in dat heerlijke accent dan moet je die wel zien. Maar wat kun je nu eigenlijk van zoiets verwachten? Dat het niet in “het Hollands” is, is voor mij geen enkel probleem want dat went vrij snel. Is het humoristisch, of is het iets totaal anders?De-beentjes-van-Sint-Hildegard_ps_1_jpg_sd-high_Copyright-Maarten-van-Keller Natuurlijk even ingelezen op de pc, en het blijkt dan te gaan over zijn tweede vrouw, die hem er na het overlijden van zijn eerste vrouw doorheen gesleept heeft met haar kordate manier van doen en laten. En juist dat begint na 15 jaar een probleem te worden binnen hun huwelijk. Wij op de vrije zondagmiddag naar de bios in Drachten. Drachten is door de aanleg van de Centrale As ineens heel dichtbij, parkeren kan voor de deur, is nog gratis ook, en de film is hier ook nog eens € 2,00  per persoon goedkoper. Of ik een vrek aan het worden ben? Welnee, maar Leeuwarden heeft in dit geval geen enkele meerwaarde. En voor de film maakt het echt helemaal niets uit. De beentjes van Hildegard dus. Bij de bios aangekomen bleek dat we niet de enigen waren met dit idee, want bij de ingang stand op een groot bord te lezen dat de voorstelling was UITVERKOCHT. Na een kwartiertje reclame en onzin begon de film, en al na enkele ogenblikken begon het met de gortdroge humor van Finkers. En dat bleef zo’n beetje de hele film doorgaan, al zaten er ook enkele momenten in dat de zaal ademloos zat te luisteren naar wat komen zou. In één woord een geweldige film! Niet alleen vanwege Finkers, maar ook zeker zijn tegenspeelster CREATOR: gd-jpeg v1.0 (using IJG JPEG v80), quality = 100Johanna ter Steege die de rol van zijn vrouw zeer vakkundig op zich heeft genomen. Maar het is het gehele plaatje wat het hem doet: Finkers, de Twentse “taal”, het verhaal en ook de mooie beelden. Finkers heeft gewoon de gave om iets te zeggen door helemaal niet te spreken. Tommy Cooper bespeelde zijn toeschouwers ook op deze manier, en Toon Hermans ook trouwens. Gewoon de mimiek, de pretoogjes en de kleine wijzigingen in zijn gezichtsuitdrukking. Deze film is een aanrader voor alle mensen die toch al fan zijn van Finkers, en ook zeker voor die mensen die met het verkeerde been uit bed zijn gestapt of gewoon eens een beroerde dag hebben gehad. Het einde had ik liever iets anders gezien, maar dat is iets persoonlijks. Het Twentse dialect is prachtig en goed te begrijpen,  en wordt bovendien ook nog eens Nederlands ondertiteld. Kortom, veel plezier op opnieuw een winderige en natte zondag. Top.

Geef een reactie