Anno Domini.

Anno Domini:  de Christelijke jaartelling. Heel soms staat het nog wel eens voor een jaartal op een gevel of iets dergelijks, maar het gebruik van AD is eigenlijk niet meer van deze tijd. Of het moet al dat dagblad zijn. Maar dat AD was het eerste waar ik

gisteren aan dacht toen ik een berichtje zag staan in de Leeuwarder Courant, zeg maar LC. Een berichtje van Tom Bakker, raadslid in de Gemeente Dantumadiel namens depub Staatkundig Gereformeerde Partij (SGP). Want na het lezen van dit stukje dacht ik toch echt even dat we weer terug gingen in de tijd. Welke periode weet ik niet eens maar in ieder geval was zijn standpunt niet van deze tijd (AD). En dan gaat het natuurlijk weer over iets wat min of meer met seks en/of opvoeding heeft te maken. In dit geval gaat het om de Pubergids die de GGD heeft verspreid onder ouders tijdens reguliere gezondheidsonderzoeken in groep 7 van de basisscholen. De gids geeft praktische info over veranderingen tijdens de puberteit, maar ook over homo sexualiteit en transgenders. En Tom Bakker betiteld dit als “staatsopvoeding” en is dit geen taak voor de GGD. En eigenlijk ben ik dat ook wel enigszins eens met hem, alleen hoeft het niet zo zwart-wit gesteld te worden. Persoonlijk mag die hele discussie over transgenders mijn deur wel voorbij gaan, want ik heb er niks mee. Maar het is iets van deze tijd en we kunnen onze ogen er ook niet voor sluiten. Het verbieden van zo’n gids heeft trouwens ook helemaal geen nut, want ook de kinderen van SGP ouders hebben vandaag de dag vast wel een mobieltje met Internet zodat ze alles zelf wel kunnen achterhalen. En anders wel (oudere) vriendjes. Opvoeding is dus niet alleen meer iets van/voor de ouders en de school maar deels ook van Internet! En dat is iets wat niet tegen te houden is. En of het nu allemaal wel of niet waar is, het staat op Internet. Nu ken ik Tom Bakker niet persoonlijk, maar ik ken hem image_83f07912bdtom_bakker_-_2_normalwel als raadslid omdat ik zo nu en dan ook nog wel eens in de raadszaal zit. En hoewel hij politiek gezien totaal niet mijn smaak is, heb ik wel bewondering voor Bakker. Hij is altijd goed voorbereid en komt als degelijk over. Maar in dit soort zaken blijft het gat met de werkelijkheid héél groot. Natuurlijk begrijp ik zijn visie en standpunt wel, maar de realiteit is zo anders. Kinderen en jongeren die te maken krijgen met deze moeilijke onderwerpen hebben eerder nog hulp nodig dan tegengas. In eerste instantie vaak psychische hulp en later wellicht medisch ingrijpen. Wegdraaien voor deze onderwerpen heeft  eerder nog negatieve effecten dan positieve. Bovendien kan het halsstarrig vasthouden aan deze vaak nog ouderwetse standpunten tot gevolg hebben dat kinderen afstand nemen van hun ouders of zelfs familie. En dan zijn er alleen maar verliezers. Anno Domini 2020 zijn het toch nog steeds “Kinderen Gods?”. Misschien ben ik te ruimdenkend, of is een ander wellicht iets te bekrompen?

Geef een reactie