Klaas Wilting.

Deze week heb ik het boek gelezen over Klaas Wilting: De roerige jaren van een politiewoordvoerder. En gelukkig was het precies wat ik ervan had verwacht, want het zou echt niet de eerste keer zijn dat ik na het lezen van een biografie het boek aan kant leg om het daarna nooit weer aan te raken omdat het behoorlijk tegenviel. Maar dit is zonder meer een geweldig boek wat bijna als een jongensboek leest. Met dit grote verschil dat het hier gaat om de bikkelharde werkelijkheid van een politiewoordvoerder die zo’n beetje alles heeft meegemaakt wat er maar is. Maar “het leuke” is nog wel dat het dan gaat om alle grote nieuws uit mijn jeugdjaren: de enorme krakersrellen, De RaRa bommen, de troonswisseling, de Heineken ontvoering, de verschrikkelijkedownload (1) Bijlmerramp, de opkomst van de drugs met daarmee alle overlast, de vele liquidaties op top criminelen, de opmerkelijke zaak rond de handel in mensenhoofden en organen etc. etc. Allemaal zaken die mij nog heel helder op het netvlies staan. Vaak nieuws wat onze pet ver te boven ging, gewoon omdat die stadse problematiek zo groot was en is dat het onze plattelands problemen ver te boven gaat! Natuurlijk hebben wij hier in het noorden ook regionale onderwereld  “grootheden”, maar hier is alles nog redelijk beheersbaar. En dat is ook het hele grote verschil met het grote Amsterdam. Door het hele boek heen lees je commentaar van Wilting op de politiek als het gaat om geld en mankracht. Kritiek op Den Haag en soms ook kritiek op de pers. Machteloosheid omdat er te weinig geld was en daardoor te weinig mensen en middelen. Machteloosheid omdat criminelen juist wél veel geld hebben en daardoor mensen, middelen en info. Maar het is een geweldig boek, waarin vrijwel alle grote namen van de afgelopen 40 jaar voorkomen, zowel uit de politiek als die van de criminelen. Bovendien geeft het een geweldig inzicht in de werking van een politiekorps. Maar ook van de druk op zijn vrouw en gezinsleden, die door zijn werk ook in de problemen kwamen. Verder zijn zij in dit boek buiten downloadbeschouwing gelaten. Een bewuste keuze. Bovendien gaat het over zijn werk en niet zijn privé leven. En juist hierdoor kwam ik bij mijn eigen levensbeschrijving terecht. Want ik ben al een tijdje bezig om de kaders aan te geven waarbinnen ik ga schrijven. Want wat ga je wel en wat ga je niet gebruiken?  Moet het alleen over mijn werk gaan, bijvoorbeeld “45 jaar in de bouwmaterialen”? Of moet het gaan over de persoonlijke dingen uit mijn jeugd, de lagere schoolperiode, het voortgezet onderwijs? Of moet het letterlijk over alles gaan? En dan gaat het ineens ook over de gezinsleden, familie en kennissen. Maar hoe eerlijk moet je dan zijn? Moet je jouw vuile was buiten hangen? En zo ja, wat voor meerwaarde heeft dit dan? Want het is immers heel simpel: geen mooier leed dan andermans leed!  Ik weet het op dit moment nog niet, en misschien moet het allemaal nog even   sudderen op een zacht pitje. Misschien gaat het zelfs wel in de ijskast om maar even op het culinaire vlak te blijven.

Geef een reactie