Het boek “Pier”van Willem Schoorstra, in dit geval Grutte Pier van Kimswerd. Het boek lag alweer een paar weken in huis, en dat is voor mijn doen lang. Maar gisteren heb ik het laatste stuk van het boek gelezen, en eerlijk gezegd begrijp ik best dat dit boek De Rink van der Velde heeft gekregen. Deze historische roman beschrijft het leven van Grutte Pier vanaf het moment dat zijn boerderij door brand wordt verwoest. Het boek leest als een jongensboek, en verteld van de grote daden van Piet voor een vrij Fryslân. Willem schrijft m.i. behoorlijk beeldend, waardoor het soms bijna visueel wordt. Natuurlijk heb ik de verschillende recensies over dit boek ook gelezen, maar dat heeft verder geen invloed op mijn beleving van dit boek. Omdat ik zelf maar weinig echte kennis heb over deze periode uit de geschiedenis kun je dus ook geen vergelijking maken met de werkelijke feiten. Want wat is werkelijkheid, en wat is afkomstig van de vrije visie van Willem?  Ik weet het niet, en eerlijk gezegd wil ik het niet eens weten. Het is gewoon een heerlijk boek om te lezen, eigenlijk in dezelfde stijl en sfeer als Redbad.  Vooral het continu benoemen van zijn omvang en grootte maakt Grutte Pier bijna tastbaar. Uit mijn eigen jeugd weet ik nog heel goed dat ik eigenlijk ieder jaar wel een keertje met mijn moeder in het Fries Museum kwam. Dat was toen nog een “echt, ouderwets”museum waar de voorwerpen in vitrines werden uitgestald. Kamers vol met Fries Zilverwerk, leerbehang en keramiek. Maar ook een complete zaal vol met terpvondsten, en dat had toch echt mijn aandacht omdat ik in die jeugdjaren zelf ook heel veel potscherven, fossielen en vuurstenen gereedschap heb gevonden. En, ergens aan een wand, hing het enorme zwaard van Grutte Pier. Een zwaard dat zo groot en zwaar was, dat het alleen maar met twee handen gebruikt kon worden. En ik vond dat iedere keer weer geweldig om te zien. Geen idee eigenlijk wie Grutte Pier was, maar dat deed er toen niet toe. Bijna 50 jaar later komt dan ineens dat boek van Willem op tafel, en klopt het beeld eigenlijk wat ik er zelf altijd bij gefantaseerd had. Althans, volgens het boek. Eigenlijk werd dus een stukje jeugdsentiment omgezet in een prachtig Friestalig boek. Willem, opnieuw bedankt voor een paar uurtjes leesplezier.