Tijd is een rekbaar begrip.

Volgens de media krijgen wij het steeds drukker in deze snelle tijd, maar toch is tijd een rekbaar begrip. En dan bedoel ik natuurlijk niet de tijd zoals die verbonden is aan onze klokken, horloges en beeldschermen, maar de invulling van die tijd. Een werkdag was “vroeger” (ook al een tijdsaanduiding) veel langer dan nu. In de jaren 20-30 was een werkdag van 10 uren heel normaal. Een aantal jaren geleden was dat nog 8 uur op een werkdag, maar nu is een werkweek al lang geen 40 uur meer. En toch zullen mensen met een werkweek van 36 of 38 uren ronduit zeggen dat ze een volledige werkweek hebben. Maar als je dan weer bekijkt hoe die invulling is van die tijd is dat vaak ook alweer discutabel. Maar wat mij de laatste jaren écht opvalt, is het feit dat vooral jongeren een hele andere zienswijze hebben op het begrip tijd. En dan doel ik op de invulling van die tijd, al dan niet binnen die werkweek van bijvoorbeeld 36 uur. Want de agenda wordt meer en meer gebruikt om zaken uit te stellen of ronduit nee te zeggen. Men roept dan al vrij snel dat “er geen tijd is”. Natuurlijk is er tijd, alleen de invulling van die tijd is heel verschillend. In het verenigingsleven is dit ook heel duidelijk te zien: mensen die het echt heel druk hebben nemen vaak nóg meer hooi op hun vork door een bestuursfunctie aan te nemen, terwijl mensen die eigenlijk niets om handen hebben meestal niet te porren zijn voor zoiets. Maar in het bedrijfsleven is dit nog veel erger. Hier is alle flexibiliteit rondom het begrip tijd verdwenen. Zo gaan de hekken op heel veel bouwplaatsen rond 16.00 uur op slot omdat de werkuurtjes weer zijn gemaakt. 1091_1Mensen die wél langer willen werken krijgen daarvoor niet eens de gelegenheid. Maar dan die andere uren die er nog in een dag zitten zoals de uren voorafgaand aan de normale werkdag of daarna. Vooral daarna, want dat zijn er nog heel wat. Daar is echt te zien dat men er heel vreemd mee omgaat. “Nee, dan kan ik niet, want dan ben ik net thuis van mijn werk” of “nee. dat lukt niet want zitten wij net aan de warme hap”. Nou en, het is toch geen groot probleem om met die beschikbare vrije tijd te schuiven? Maar soms (lees: vaak) is tijd ook een uitvlucht omdat er ergens anders meer geld te verdienen is. “Nee, daar heb ik op dit moment geen tijd voor”. Het gaat dus om de invulling van de beschikbare tijd in een dag. Gewoon een werkdag met daarnaast nog bijna een werkdag aan beschikbare tijd. En dat blijkt voor heel veel mensen moeilijk te zijn omdat zaken als loungen, het bijhouden van de Social Media en het houden van vakantie bijna bepalend zijn voor het wel of niet aangaan van verplichtingen. Tsja, dan wordt het voor veel mensen, en dan vooral jongeren, heel moeilijk om een juiste weg te vinden in die wirwar van mogelijkheden van (vrije)tijdsbestedingen. Vorige week vroeg iemand mij of ik wel tijd had om te werken vanwege mijn vele artikeltjes. Natuurlijk wel, want dat kan gewoon onder een bakje koffie, of gewoon voor of ná het werk. Daar zijn immers nog heel veel uren!

Geef een reactie